Act 26 | PolUGdanska | STEP | Wtedy Agryppa powiedział do Pawła: Wolno ci mówić we własnej obronie. Wówczas Paweł, wyciągnąwszy rękę, zaczął się bronić:

Acts 26

Rozdział 26

1 Wtedy Agryppa powiedział do Pawła: Wolno ci mówić we własnej obronie. Wówczas Paweł, wyciągnąwszy rękę, zaczął się bronić: 2 Królu Agryppo, uważam to za szczęście, że mam dziś bronić się wobec ciebie przed wszystkim, o co mnie oskarżają Żydzi. 3 Zwłaszcza że jesteś obeznany ze wszystkimi zwyczajami ^a i sporami, które są między Żydami. Dlatego proszę cię, żebyś mnie cierpliwie wysłuchał. 4 Wszyscy Żydzi znają moje życie od młodości, jak je wiodłem od początku wśród mego narodu w Jerozolimie. 5 Znają mnie od dawna – gdyby chcieli zaświadczyć – że żyłem według zasad najsurowszego stronnictwa ^b naszej religii jako faryzeusz ^c. 6 A teraz stoję przed sądem z powodu nadziei spełnienia obietnicy ^d danej ojcom przez Boga; 7 Której spełnienia ma nadzieję doczekać dwanaście naszych pokoleń, służąc Bogu ustawicznie dniem i nocą. Z powodu tej nadziei, królu Agryppo, oskarżają mnie Żydzi. 8 Dlaczego uważacie za rzecz nie do wiary, że Bóg wskrzesza umarłych? 9 Wprawdzie mnie samemu wydawało ^e się, że powinienem wiele czynić przeciw imieniu Jezusa z Nazaretu. 10 Tak też czyniłem w Jerozolimie, gdzie wielu świętych wtrącałem do więzienia, wziąwszy upoważnienie od naczelnych kapłanów, a kiedy skazywano ich na śmierć, głosowałem przeciwko nim; 11 A po wszystkich synagogach często ich karząc, zmuszałem do bluźnierstwa. Występując przeciwko nim z wielką wściekłością, prześladowałem ich nawet po obcych miastach. 12 Tak jechałem do Damaszku, mając upoważnienie i zlecenie od naczelnych kapłanów ^f. 13 W południe, będąc w drodze, ujrzałem, królu, światłość z nieba jaśniejszą niż słońce, która oświeciła mnie i tych, którzy jechali ze mną. 14 A gdy wszyscy upadliśmy na ziemię ^g, usłyszałem głos mówiący do mnie po hebrajsku: Saulu, Saulu, dlaczego mnie prześladujesz? Trudno ci przeciw ościeniowi wierzgać ^h. 15 A ja zapytałem: Kim jesteś, Panie? A on odpowiedział: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. 16 Ale podnieś się i stań na nogi, bo ukazałem się tobie, żeby ustanowić cię sługą ⁱ i świadkiem ^j zarówno tych rzeczy, które widziałeś, jak i innych, w których ci się objawię. 17 Wybawię cię od tego ludu i od pogan, do których cię teraz posyłam; 18 Dla otworzenia ich oczu ^k, aby odwrócić ich od ciemności ^l do światła, od mocy szatana ^m do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie. 19 Dlatego też, królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny temu niebieskiemu widzeniu. 20 Ale głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku, w Jerozolimie, w całej Judei, i poganom, żeby pokutowali ⁿ i nawrócili się do Boga ^o, i spełniali uczynki godne pokuty. 21 Z tego powodu Żydzi schwytali mnie w świątyni i chcieli zabić. 22 Ale dzięki pomocy Boga żyję do dzisiaj, dając świadectwo małym i wielkim, nic nie mówiąc oprócz tego, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że nastąpi; 23 Że Chrystus ma cierpieć ^p, jako pierwszy zmartwychwstać i zwiastować światłość temu ludowi i poganom. 24 Gdy on to powiedział w swojej obronie, Festus odezwał się donośnym głosem: Jesteś szalony ^q, Pawle! Wielka uczoność doprowadza cię do szaleństwa. 25 Ale on odpowiedział: Nie jestem szalony, dostojny Festusie, ale głoszę słowa prawdy i rozsądku. 26 Król bowiem, przed którym śmiało mówię, wie o tych sprawach, gdyż jestem przekonany, że nic z tych rzeczy nie jest przed nim ukryte, ponieważ nie działo się to w jakimś zakątku. 27 Czy wierzysz, królu Agryppo, prorokom? Wiem, że wierzysz. 28 Wtedy Agryppa powiedział do Pawła: Niemal przekonałeś ^r mnie, żebym został chrześcijaninem. 29 Ale Paweł powiedział: Dałby Bóg, abyś i niemal, i całkowicie nie tylko ty, ale i wszyscy, którzy mnie dziś słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów. 30 A gdy to powiedział, wstał król, namiestnik, Berenike i ci, którzy z nimi zasiadali. 31 Kiedy się oddalili, rozmawiali między sobą: Ten człowiek nie czyni nic, co zasługiwałoby na śmierć lub więzienie. 32 Agryppa zaś powiedział do Festusa: Można by zwolnić tego człowieka, gdyby nie odwołał się do cesarza.